Maksymalna dawka tolerowana

Maksymalna dawka tolerowana (ang. Maximum Tolerated Dose, MTD) jest najwyższą dawką leku lub leczenia, która wywołuje pożądany efekt bez występowania niedopuszczalnych działań niepożądanych. Jest ona określana w trakcie badań klinicznych poprzez zwiększanie dawki w różnych grupach uczestników do momentu znalezienia najwyższej dawki powodującej dopuszczalne efekty uboczne. Ustalenie maksymalnej dawki tolerowanej jest głównym celem badań klinicznych fazy I.

Powiązane Artykuły:

Badania fazy I
Badania Fazy I są zazwyczaj pierwszymi badaniami leku przeprowadzanymi z udziałem ludzi — w języku angielskim znane pod nazwą „first-in-human” lub „first-in-man” (pierwsze z udziałem ludzi). Zazwyczaj są to badania farmakologiczne z udziałem ludzi z użyciem leku, który został dokładnie i obszernie przetestowany w laboratorium oraz z wykorzystaniem badań na zwierzętach.

« Powrót do indeksu słownika

Terminy pokrewne:

Semestr: Maksymalna dawka tolerowana